علیرضا نجمی: در روزهای اخیر همایشی با عنوان «محاکمه ظریف و روحانی» برگزار شد؛ تجمعی که هرچند تعداد حاضران در آن چندان چشم گیر نبود، اما بازتاب رسانه ای و سیاسی گسترده ای یافت. در صورتیکه بیشتر از چهار سال از پایان دولت حسن روحانی می گذرد، بازهم بخشی از جریان های سیاسی کشور بر طبل نقد و بهتان مقابل او و محمدجواد ظریف می کوبند. این پرسش اساسی را نمی توان نادیده گرفت که چرا چنین هجمه هایی تمامی ندارد و چه زمانی مقرر است فضای سیاسی کشور از تسویه حساب های جناحی فاصله بگیرد.
آیا تکرار این رفتارها در وضعیت کنونی، که کشور با مسایل پیچیده اقتصادی، فشارهای بین المللی و نیاز مبرم به انسجام ملی رو به رو است، نوعی کارشکنی در راه دولت مستقر محسوب نمی شود؟ در صورتیکه بسیاری بر ضرورت عبور از منازعات قدیمی و تمرکز بر حل مشکلات مردم تاکید دارند، بازتولید چنین تجمعات و شعارهایی، بیشتر از آن که به پاسخگویی یا شفافیت بینجامد، شائبه استفاده ابزاری از پرونده های گذشته را تقویت می کند؛ گویی رقابتهای سیاسی هنوز از سایه گذشته رهایی نیافته و «محاکمه» بهانه ای تازه برای جدال های کهنه شده است.
در همین پیوند خبرآنلاین نظر ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا، را جویا شد؛ او در رابطه با این بهتان زنی ها اظهار داشت: به عقیده من شما مبحث را از زاویه درستی نگاه نمی کنید. واقعیت این است که کشور به علت برخی تصمیماتی که در زمان آقای روحانی و آقای ظریف اتخاذ شد، امروز با مشکلات بسیار زیادی مواجه می باشد.
وی ادامه داد: من در اینجا قصد ندارم در رابطه با برجام صحبت کنم، بلکه مبحث مورد نظر من مساله «اسنپ بک» است. مکانیزم ماشه یک مساله بسیار مهم برای کشور بود و همان گونه که همه می دانند، حتی جریان های سیاسی حامی آقای روحانی و ظریف هم در ماه های گذشته در رابطه با آن اظهارنظر کرده اند. در هر صورت، مکانیزم ماشه اجرا شد؛ اجرای آن تقصیر مستقیم آقای روحانی و ظریف نیست، اما امضای توافق و مسئولیت آن بر عهده آن هاست.
هرکس سندی را امضا کرده باید مسئولیتش را بپذیرد او افزود: کشور از این مساله خسارت بسیار زیادی دیده و مردم ایران به علت آثار اجرای مکانیزم ماشه متضرر شده اند. من فکر می کنم اگر چنین خسارتی در زمان دیگری رخداده بود، اعتراضات بسیار گسترده تری مقابل کسانیکه این موافقت نامه را امضا کردند شکل می گرفت. بهرحال، هرکس سندی را امضا کرده باید مسئولیتش را قبول کند. اما متاسفانه نه تنها شاهد پذیرش مسئولیت نیستیم، بلکه نوعی «فرار به جلو» از جانب آنها دیده می شود.
ایمانی اظهار داشت: حتی اگر سکوت می کردند، بهتر بود. نمی گویم باید عذرخواهی می کردند، اما سکوت بمراتب شایسته تر از موضع گیری های فعلی شان بود. وقتی در این شرایط حساس، افرادی برعکس منافع ملی کشور بطورمثال مقابل کشوری مانند روسیه سخن می گویند، این اقدام در تضاد با مصالح ملی است و طبیعی است که با واکنش های منفی روبه رو شود.
وی تاکید کرد: برای درک بهتر موضوع، فرض کنید توافق برجام را نه آقای ظریف بلکه آقای جلیلی امضا کرده بود. در آن صورت، جریان سیاسی حامی آقای روحانی و ظریف چه واکنشی نشان می دادند؟ بطور قطع واکنش ها بسیار تندتر از امروز بود. همین مثال نشان داده است که برخی برخوردها با نگاه جناحی صورت می گیرد نه ملی.
او اضافه کرد: کسانیکه توافق را امضا کردند باید صادقانه بگویند مسئولیتش با ماست، چه درست بوده چه اشتباه. اما این که هیچ مسئولیتی نپذیرند و حتی ادعا کنند مقصر کشورهای دیگر بوده اند، رفتاری ناپسند و غیرمسئولانه در حوزه سیاست است.
ایمانی اظهار داشت: برای درک بی طرفانه تر ماجرا باید جای افراد را عوض نماییم. فرض کنید در زمان آقای احمدی نژاد یا آقای رئیسی توافقی مانند برجام امضا می شد و امضاکننده آن بطورمثال آقای جلیلی یا مرحوم امیرعبداللهیان بود. آن وقت جریان رسانه ای و طرفداران آقای روحانی و ظریف چه واکنشی نشان می دادند؟
وی تصریح کرد: متاسفانه امروز هرگاه سخنی انتقادی در رابطه با آقای ظریف یا آقای روحانی گفته می شود، بلا فاصله عده ای از آنان دفاع می کنند و می گویند انسجام ملی به خطر افتاده است. اما کسی نمی پرسد چرا سخنان و رفتارهای همین آقایان در وضعیت حساس فعلی کشور، انسجام ملی را خدشه دار نمی کند.
قوه قضاییه باید خیلی چیزها را بررسی کند؛مثلاً میلیاردها دلاری که در دوران آقای احمدی نژاد مشخص نشد کجا رفت وی ادامه داد: ببینید، مساله این نیست که مقامات قضایی کسی را محاکمه کرده باشند. مقامات قضایی که هنوز اقدامی نکرده اند. البته به عقیده من، قوه قضاییه باید خیلی چیزها را بررسی کند؛ بطورمثال میلیاردها دلاری که در دوران آقای احمدی نژاد مشخص نشد کجا رفت، باید مورد پیگرد قرار می گرفت. همینطور در رابطه با برجام و امضاکنندگان آن هم باید قوه قضاییه ورود کند. من شخصاً از این که چنین بررسی هایی صورت نگرفته، انتقاد دارم.
او افزود: از سال ۱۴۰۰ تابحال عده ای درحال اعتراض اند، اما واقعیت این است که امروز دیگر دوران آغاز برجام نیست؛ زمانی نیست که رئیس جمهوری وقت اعلام می کرد «همه چیز به اتمام رسید و همه مشکلات حل شد». ده سال قبل و ما نتایج برجام را دیدیم؛ افزایش تحریمها، فشار بیشتر و حتی رویارویی های بین المللی. نمی گویم همه اینها نتیجه مستقیم برجام است، اما واقعا جز خسارت برای کشور چه چیزی نصیب ما شد؟
وی اظهار داشت: اجرای سازوکار ماشه، باوجود تلاشهای دولت فعلی برای ممانعت از آن، در نهایت انجام شد. آیا نباید از کسانیکه برجام و مکانیزم ماشه را امضا کردند، پرسشی مطرح شود؟ وقتی به تاریخ کشور نگاه می نماییم، می بینیم خیلی از قراردادهای گذشته سبب خسارت به ایران شده اند. مگر نه این که ما امروز در مورد قراردادهای زمان صفویه، قاجار و پهلوی قضاوت می کنیم؟ پس این هم بخشی از تاریخ ایران است و آیندگان در رابطه با آن قضاوت خواهند کرد.
ایمانی تاکید کرد: انتقاد جرم نیست. عده ای فقط می پرسند چرا چنین توافقی به امضا رسید که به این حد از خسارت منتهی شود. آیا این پرسش به مفهوم برهم زدن انسجام ملی است؟ در صورتیکه آقایان حاضر نیستند بگویند چرا و چه طور چنین توافقی را امضا کردند. نه تنها مسئولیت نمی پذیرند، بلکه «فرار به جلو» می کنند.
وی ادامه داد: ببینید، پای امضای این توافق، نماینده ایران یعنی آقای ظریف بود، نه وزیر خارجه روسیه یا فرانسه. وقتی در مورد برخی قراردادهای دیگر مانند پروژه کرسنت، سال هاست اعتراض و پژوهش صورت می گیرد، چرا در رابطه با برجام نباید پرسش شود؟ مگر نه این که آقای زنگنه در همان پرونده با صدای بلند گفت منافع ملی صدمه دیده است؟ پس چرا آن اعتراض مشروع است و این یکی نه؟
توافقی به مهمی برجام امضا می شود باید پاسخ گویی هم وجود داشته باشد ایمانی اظهار داشت: من درستی یا نادرستی برجام را قضاوت نمی کنم، اما می گویم وقتی توافقی چنین مهم امضا می شود، باید پاسخ گویی وجود داشته باشد. حالا ده سال قبل و این پرونده تاریخی شده است. همان گونه که امروز در رابطه با قرارداد دارسی حرف می زنیم، پنجاه سال دیگر هم در رابطه با برجام و مکانیزم ماشه سخن گفته خواهد شد.
او افزود: البته امروز کشور در شرایطی نیست که بخواهیم در گذشته متوقف شویم یا چنگ به اختلافات قدیمی بزنیم. باید از این مرحله عبور نماییم، اما این عبور به مفهوم آن نیست که امضاکنندگان توافق مدعی شوند یا نقش خویش را انکار کنند.
وی تصریح کرد: متاسفانه تعدادی از همین آقایان امروز در مواضع خود، برعکس منافع ملی سخن می گویند. شرایط فعلی کشور اقتضا نمی کند که مقابل کشورهایی مانند روسیه و چین مواضع تند گرفته شود. ما از پرونده تاریک روابط روسیه با ایران دفاع نمی نماییم، اما واقعیت این است که در وضعیت کنونی، همین دو کشور یعنی روسیه و چین بودند که در شورای امنیت سازمان ملل در مقابل اجرای کامل مکانیزم ماشه ایستادند و از تشدید بحران جلوگیری کردند.
ایمانی تاکید کرد: وقتی آقایان در چنین شرایطی مواضعی می گیرند که به روابط ایران با این کشورها لطمه می زند، این برعکس منافع ملی است. آقای قالیباف هم در مجلس گفت باید مصالح ملی رعایت شود. اما متاسفانه در بعضی رسانه های نزدیک به جریان خاص، شاهد حملات تندی مقابل این مواضع هستیم.
او در انتها اظهار داشت: این رفتارها واقعا تأسف آور است. ما باید از تجربه ها درس بگیریم، نه این که بازهم در فضای سیاسی و جناحی متوقف بمانیم. انتقاد کردن جرم نیست؛ اما بی مسئولیتی در برابر تصمیمات بزرگ، بطور قطع ظلم به تاریخ و منافع ملت ایران است.
منبع: azar22.ir
