آذر: تصمیم ایران برای حضورنیافتن در اجلاس شرم الشیخ را میتوان یکی از نقاط بحث برانگیز در سیاست خارجی هفته های اخیر دانست. هرچند وزارت امور خارجه با تکیه بر بررسی های کارشناسی و مصالح ملی، این تصمیم را توجیه کرده، اما حقیقت آنست که در شرایط انسداد دیپلماتیک و انزوای نسبی ایران در صحنه بین المللی، حضور در چنین نشستی می توانست فرصتی برای ابتکار منطقه ای و بازسازی اعتبار گفت و گویی تهران باشد.
به گزارش آذر به نقل از خبر آنلاین، محمد ایرانی، سفیر پیشین کشورمان در کویت، لبنان و اردن، در گفتگو با روزنامه شرق، فرصت ها و چالش های ناشی از رد این دعوت را بررسی نموده است.
ایرانی اظهار داشت: *ترامپ طرح ۲۰ ماده ای را بیان کرد که سبب توقف جنگ شد و ایران پیشتر از آن حمایت کرده و این ابتکار عمل هم شکل گرفت که به پیشنهاد ترامپ و میزبانی السیسی، بعضی از سران کشورهای منطقه و فرامنطقه ای برای امضای این توافق در مصر حاضر شوند و عبدالفتاح السیسی هم به عنوان رئیس جمهوری مصر از مسعود پزشکیان دعوت کرد. ابتدا گمانه زنی درباره ی این دعوت مطرح بود. بعد تأیید شد چنین دعوتی در دستور کار است و وزیر خارجه مصر این دعوت نامه رسمی را به همتای خود یعنی آقای عراقچی ابلاغ کرده است که بر اساس گفته وزیر امور خارجه، به علت حضورنیافتن آقای پزشکیان در این اجلاس، از مصر عذرخواهی شده است. بعدا از خود آقای عراقچی دعوت شده که در سطح وزیر امور خارجه، نماینده ای از ایران در این جلسه حضور پیدا کند که در جواب عنوان داشته پس از بررسی پاسخ خواهند داد و در نهایت اعلام گردید که ایران حتی در سطح وزیر امور خارجه هم در این اجلاس حضور پیدا نخواهد کرد. آقای بقایی، سخنگوی وزارت خارجه هم در جواب چرایی عدم حضور نماینده ای از ایران عنوان کرده که در نشست های درون و بیرون وزارت خارجه، تمام ابعاد و زوایای این مساله بررسی شده است. در نهایت به این جمع بندی رسیدند که حضور ایران به مصلحت نیست. زین پس، تحلیل ها و تفسیرهای سیاسی و رسانه ای متنوعی وجود دارد و هر کارشناس و رسانه ای از زاویه سیاسی خود به این مساله نگاه می کند.
*به نظر من باید بین حضور و بین مشارکت یک تفاوت قائل بشویم. به این معنا که حضور ایران در اجلاس شرم الشیخ یک اتفاق مثبت می بود و اگر هیئتی از ایران، در هر سطحی در مصر حضور پیدا می کرد، یک فرصت می بود و تصور نمی کنم اتفاق خاصی هم برای ما می افتاد. اما مساله مشارکت چیز دیگری است. مشارکت به این معناست که هیئتی از ایران به اجلاس شرم الشیخ برود و در تمام بحث ها و روندهای طرح ۲۰ ماده ای ترامپ مشارکت پررنگ داشته باشد. اما ما می توانستیم به مصر برویم، در عین مشارکت پررنگ، خطوط قرمز و ملاحظات خودمان را به همه طرف ها اعلام نماییم، کمااینکه در خیلی از نشست ها و اجلاس ها، ما سابقه چنین تحرکات دیپلماتیکی را داریم.
*اگر در اجلاس شرم الشیخ حضور پیدا می کردیم، تا حد خیلی زیادی می توانست به خروج ایران از بن بست دیپلماتیک کمک نماید، خصوصاً این که از ما رسما دعوت شده بود و این به مفهوم آن است که طرف های مقابل، اهمیت و وزن جمهوری اسلامی ایران را در معادلات منطقه ای به رسمیت شناخته اند. بدین سبب جا داشت که ما هم از این فرصت استفاده می کردیم تا ضمن صحه بر این وزن و توانایی دیپلماتیک خود در معادلات منطقه ای، با هوشمندی و انعطاف، از فرصت ایجادشده در جهت منافع خود و خروج از شرایط کنونی استفاده نمائیم.
به اجمال، *به نظر من باید بین حضور و بین مشارکت یک تفاوت قائل بشویم. به این دلیل جا داشت که ما هم از این فرصت استفاده می کردیم تا ضمن صحه بر این وزن و توانایی دیپلماتیک خود در معادلات منطقه ای، با هوشمندی و انعطاف، از فرصت ایجادشده در راستای منافع خود و خروج از شرایط فعلی استفاده نمائیم.
منبع: azar22.ir
